GolemRPG

Podróżowanie w kosmosie

Wstęp:
Obecnie podróżowanie w kosmosie jest zajęciem trudnym, drogim i niebezpiecznym. Ludzkość ciągle jeszcze odczuwa skutki ucieczki z czasów Pogromu. Wiele tras zniknęła wtedy z map nawigacyjnych, duża część stała się niezwykle niebezpieczna z racji obecności Kolektywu. Wiele „ocalałych” gwiezdnych dróg wyszła spoza ochrony przez państwa i zagościli na nich piraci, łupieżcy czy nawet korsarze nieoficjalnie działający na rzecz niektórych baz-państw. Jakby tego było mało to cała obsługa statku gwiezdnego jest dużo droższa niż było to jeszcze pół wieku temu – przede wszystkim wzrosły ceny części zapasowych i najważniejszych elementów statków. Wielu przewoźników łata swoje pojazdy czym się da co nie raz było już przyczyną kłopotów na trasie.
Lecz mimo tych przeszkód życie zdecydowanej większości mieszkańców gwiezdnych baz wiąże się z transportem kosmicznym.

Etapy podróży:
    Sama podróż między gwiezdnej jest działaniem dość złożonym. Składa się z III etapów:

I – obejmuje (opuszczenie lokalnej bazy/planetoidy i) podróż do miejsca dogodnego do skoku. Jest to zazwyczaj jeden z bezpieczniejszych etapów do czasu opuszczenia rejonów bazy. Dalej statek/statki gwiezdne są już zdane wyłączeni na siebie. Etap ten może trwać od kilku godzin poprzez tygodnie nawet do miesięcy. Kwestia oddalenia bazy od miejsca dogodnego do dokonania skoku i oczywiście sposobu konwencjonalnego podróżowania statku. Z tego też powodu na wielu stacjach czas dzieli się na tzw. „przypływy i odpływy” które mówią czy punkty skoku są blisko czy bardzo daleko od bazy. W zależności od położenia bazy okresy przypływów i odpływów mogą trwać od kilku godzin poprzez dni aż do lat. Jednak z praktycznych względów jest mało stałych baz położonych w taki sposób by pływy trwały lata.

II – obejmuje on znalezienie odpowiedniego miejsca w obszarze skoku, przygotowania do skoku, sam skok i działania go zakańczające. Jest to etap najkrótszy ale i najdroższy z punktu widzenia przewoźnika. Co prawda cała podróż mogła by się składać wyłączenie z powtarzania tego etapu (skok wewnątrz początkowego układu słonecznego, skok między układami, i skok do docelowej bazy) jednak z racji dużych kosztów tej operacji tylko nieliczni (b. małe statki lub wystarczająco bogaci przewoźnicy) mogą pozwolić sobie na taki sposób podróżowania.  Statki magotechniczne wysokiego poziomu mają zazwyczaj na tyle dobrą kalibrację skoków, że tym etapem są w stanie znacznie skrócić pozostałe dwa. W przypadku podróży przez wiele układów następuje przejście ponownie do etapu pierwszego, w innym do etapu III.

III – najniebezpieczniejszy etap. Zazwyczaj statki przez pewien czas po skoku mają częściowo wyczerpane zasoby i są łatwym celem. Co więcej podróż do docelowej bazy trwa dużo czasu (podobnie jak w etapie I) z tym, że znacznie trudniej jest przewidzieć dokładne miejsce „lądowania” po skoku - można więc trafić bardzo daleko od celu.

Cele i powody podróży:
    Najczęstsze cele podróży to handel (także w postaci szmuglerstwa) zazwyczaj różnymi produktami choć także często danymi. To właśnie na takich podróżników czekają piraci. Drugimi z kolejności podróżnikami są patrole – nie tylko w celu strzeżenia przez kosmicznymi łupieżcami, ale także badań naukowych – przewidujących m.in. zachowanie się rodzimego układu gwiezdnego, wahania fal many czy zmiany upływu czasu. Dalej znajdują się transporty pasażerskie – także chętnie atakowane przez rabusiów (w szczególności handlarzy niewolników). Do najrzadszych – ale ciągle ważnych należą statki odkrywcze – szukające zarówno innych starych baz i szlaków jak i nowych połączeń czy wręcz układów słonecznych. Tzw. podróże turystyczne (nie licząc najbogatszych klientów) przeszły już do kart historii.

Warunki podróży:
    Nie ma co ukrywać – komfort to rzadkie zjawisko na statkach transportowych. Co prawda dla poruszających się wewnątrz jednego układu słonecznego wielkość statku nie ma aż takiego znaczenia – jednak dla przewoźników między gwiezdnych wielkość statku (do pewnego granicznego pułapu) ma duże znaczenie i starają się oni ograniczyć „wolną” przestrzeń do niezbędnego minimum. W przypadku większych okrętów wielkość przestaje mieć znacznie w stosunku do używanej technologii i dopiero w tego typu pojazdach można pozwolić sobie na luksus dla załogi i pasażerów. Jednak zazwyczaj podróżujący upychani są po kilku w małych przedziałach nie nadających się do wiele poza spaniem. Na szczęście w wielu statkach są miejsca do wspólnego spędzania czasu w których można rozprostować kości, odpocząć, coś zjeść czy w końcu zaczerpnąć rozrywki. Niezależnie jednak od czasu trwania podróży spory między pasażerami są zjawiskiem dość częstym i nie dziwne jest to, że obsługa statku często dysponuje podręczną bronią (zazwyczaj ogłuszającą).

    W wypadku transportów cyklicznych zazwyczaj wiadomo jakiego obciążenia statku można się spodziewać i w takich podróżach można wykupić miejsce z odrobiną przestrzeni i prywatności. W kursach jednorazowych sytuacje bywają skrajne od całego wynajmu statku – gdzie wykorzystanie przestrzeni zależy od podróżującego do maksymalnego upakowania np. przy przewozach niewolników.